Prace nad ustawą zasadniczą trwały od 1788 r., kiedy zwołano Sejm, nazwany później Wielkim albo Czteroletnim.
3 maja 1791 r. po otwarciu obrad sejmowych odczytano odpowiednio dobrane depesze dyplomatyczne wskazujące, że Polsce grozi kolejny rozbiór. Ignacy Potocki zwrócił się do króla: „abyś nam odkrył widoki swoje ku ratowaniu ojczyzny”. Poniatowski odparł, że jest nim uchwalenie wielkiej reformy. Natychmiast przegłosowano uchwalenie Ustawy Rządowej. Król zaprzysiągł konstytucję: „Przysięgłem Bogu, żałować tego nie będę”. W tym samym czasie przed Zamkiem Królewskim obstawionym przez dowodzone przez księcia Józefa Poniatowskiego oddziały garnizonu warszawskiego gromadził się rozentuzjazmowany tłum.
Główne postanowienia Konstytucji:
– wprowadzała zasadę trójpodziału władzy: władzę prawodawczą stanowiły „stany zgromadzone”, władzę ustawodawczą reprezentował król i straż, władza sądownicza została oddana sądom,
– wprowadzała zasadę dziedziczności tronu,
– znosiła liberum veto,
– zwiększała liczebność armii,
– wprowadzała podatki od szlachty,
– zapewniała opiekę prawną nad chłopami i mieszczaństwem.
Twórcy Konstytucji:
Źródła: https://dzieje.pl/,
https://konstytucja3maja.blogspot.com/