4 stycznia obchodzimy Światowy Dzień Braiile’a, warto z tej okazji przypomnieć sylwetkę twórcy alfabetu. Alfabet Braille`a to specjalny system znaków, dzięki któremu niewidomi mogą czytać i pisać.

Louis Braiile urodził się w 1809 roku we Francji w rodzinie rzemieślnika wytwarzającego siodła i uprzęże. Gdy miał trzy lata, bawiąc się w zakładzie ojca, nieszczęśliwie przebił szydłem gałkę oczną! Lekarze nie potrafili zatamować krwawienia, wdało się zakażenie, które przeniosło się na drugie oko… w efekcie czego mały Louis oślepł. Rodzice walczyli o to, aby Louis uczył się normalnie i  posłali chłopca do szkoły. W szkole uczył się tego samego, co jego widzący rówieśnicy, jednak nauka czytania i pisania była dla niego niedostępna. W wieku 10 lat dostał stypendium w królewskim Instytucie Młodych Niewidomych w Paryżu. Zgodnie z ówczesną wiedzą dzieci uczyły się tam czytać z wielkich ksiąg z wypukłymi literami. Tam poznał system kodowania używany w wojsku do odczytywania rozkazów w ciemności. Na jego podstawie w wieku 15 lat opracował własny system zapisywania liter, oparty na kombinacji sześciu wypukłych punktów umieszczonych na obwodzie prostokąta. Braille kontynuował pracę nad swoim pismem przez kilka lat, opracowując również notację muzyczną i matematyczną.

W 1827 roku opublikowano pierwszą książkę w Braille`u.

Po ukończeniu nauki, Braille został nauczycielem w swojej szkole. Genialny wynalazca cieszył się szacunkiem, a jego wynalazek stawał się coraz bardziej powszechny.

Louis Braille zmarł na gruźlicę w 1852 roku w wieku 43 lat. Został pochowany w paryskim Panteonie.

Podstawą systemu Braille’a jest sześciopunkt ułożony pionowo. Wzajemna kombinacja i rozmieszczenie punktów daje możliwość zapisu 63 znaków. Międzynarodową podstawę stanowi pierwsze 25 znaków, znak litery „w” oraz znaki przestankowe i pomocnicze. Pomimo różnic w poszczególnych językach, znaki Braille`a mają międzynarodowy charakter i można w nich zapisać wszystko.

Polską adaptację pisma brajlowskiego opracowała zakonnica Elżbieta Róża Czacka, a alfabet oficjalnie został zatwierdzony w 1934 roku.

Źródło: weissklinik.pl