Od 1982 roku 29 kwietnia jest Międzynarodowym Dniem Tańca ustanowionym pod auspicjami UNSCO. Wybrano ten dzień upamiętniając francuskiego tancerza i choreografa Jeana-Georges’a Noverre’a.
Historia tańca w telegraficznym skrócie
W starożytności taniec odgrywał ważną rolę społeczną i religijną. W Egipcie, Grecji, Persji grupy tancerek uświetniały zarówno uroczyste biesiady jak i przemarsze zwycięskich orszaków.
Najpopularniejszymi tańcami w średniowieczu były karole. Tańczono je w większych grupach ze śpiewem, trzymając się za ręce lub… łokcie.
W renesansie niezwykle popularne stały się tańce dworskie zwane również historycznymi, które zapoczątkowały balet i operę.
Najważniejszym zjawiskiem w baroku było pojawienie się baletu dworskiego, rozwój przeżywały tańce towarzyskie z królewskim manuetem.
W następnej epoce poziom techniki tańca wzrósł dając podstawy do rozwoju tańca klasycznego.
Wiek XX to okres wielu eksperymentów, taniec uwolnił się od zasad baletu klasycznego tworząc nowe, szokujące współczesnych jakości. To również epoka, w której taniec stawał się coraz bardziej popularną rozrywką i wyrazicielem emocji tłumu.
Ciekawostki o tańcu 🙂
Najstarsze malowidło uwieczniające taniec pochodzi z jaskini w Indiach. Ma ponad 9 tysięcy lat.
W starożytności taniec był nie tylko rozrywką, ale również ważnym elementem w ceremoniach religijnych.
W Europie rozkwit tańca miał miejsce w epoce renesansu. Wtedy właśnie zaczęły powstawać różne odmiany tańca.
Popularność walca zawdzięczamy słynnemu kompozytorowi Johannowi Straussowi, który rozpowszechnił go w połowie XIX wieku. Jednakże istnienie walca sięga aż XVI wieku.
Jako pierwszy taniec balowy powstał walc wiedeński.
Życzymy miłego dnia 🙂 !
Źródła: lepszytrener.pl, wikipedia.org